μετα-χριστιανοπουλικά
grindr ποίημα
άσε να γνωριστούμε
πριν πηδηχτούμε.
γιατί
προς το παρόν
είσαι απλά
ένα αγόρι.
κι εγώ
να πηδηχτώ
θέλω μαζί σου.
κι όχι απλά
μ΄ ένα αγόρι
ακόμα.
τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
γιατί να χρησιμοποιούμε
τα ξενόφερτα
top vers btm,
ενώ στη γλώσσα μας
υπάρχουνε
τόσο ωραίες λέξεις;
top o κολομπαράς
vers ο μπινές
bottom ο
πισωγλέντης
performing gender
δεν κατάλαβα
ποτέ τους “άντρακλες”.
δε βαρέθηκαν
να παίζουνε
συνέχεια τον ίδιο ρόλο;
ή μήπως έχουν βολευτεί
στον ρόλο του κομπάρσου;
masc 4 masc only fag 4 fag only
μας έπρηξαν
με την αρρενωπότητα,
δεν τους καταλαβαίνω.
άμα δεν αδερφίζει
ο άντρας
τι να τον κάνεις;
πουστάρ
κάποιος
στο δρόμο
φώναξε
«ρε πούστη»
κι εγώ
σταμάτησα
άφησα
αυτόγραφο
μην τον
στεναχωρήσω
είσαι αδερφή;
το να σου αρέσουνε τα αγόρια
δε σε κάνει αδερφή.
θέλει αρετή και τόλμη
η ντιγκινταγκοσύνη.
visual grindr poems
ποιήματα της σαλονίκης
*
στη σαλονίκη,
όταν με αποκαλούνε
«παλικάρι μου»,
μου δημιουργούνται
ανασφάλειες,
ως προς τον
ντιγκινταγκισμό μου.
*
το πρόβλημα με το να είσαι αδερφή στη σαλονίκη
είναι ότι δεν ξέρεις αν τα αγκόρια
σε κοιτάζουνε περίεργα
γιατί θέλουν να σε μαμήσουν
ή γιατί απλά θέλουν να σε μαμήσουν στο ξύλο
*
το ποσοστό str8 αγκοριών που τους αρέσουν άλλα αγκόρια είναι τρομακτικό στη σαλονίκη. που πεθαίνουν για lady gaga αλλά δεν μπορούν το drag. με glitter & υπομονή, ο str8 γίνεται αδερφή, σκέφτομαι
*
ανύπαντρος θρησκόληπτος θείος λέει πως δεν πιστεύει ότι υπάρχει πραγματική αγάπη μεταξύ των γκέι & θέλω να του απαντήσω “πούστευε & μη ερεύνα”
*
“είμαστε πολλά περισσότερα από τη σεξουαλικότητά μας”, λένε κρυφο-γκέι αρτίστες. μα και βέβαια! είστε & η εσωτερικευμένη σας ομοφοβία, σκέφτομαι
χριστιανικά (queer αφορισμοί)
*
στην Ελλάδα αν είσαι γκέι είναι της μόδας να γίνεσαι drag queen ή παπάς. άπλα αν γίνεις παπάς έχεις περιορισμένη γκάμα τραγουδιών που μπορείς να κάνεις performance, το look είναι βαρετό & τα shows μόνο κάθε Κυριακή πρωί στο ίδιο πάντα venue που σερβίρει μόνο κρασόψωμο.
>>στις 25 Ιουνίου 2019 ο μητροπολίτης μόρφου νεόφυτος δήλωσε ότι η έλξη στο ίδιο φύλο συμβαίνει «όταν γίνεται ερωτική πράξη (…) πρωκτική (…) και στην [έγκυο] γυναίκα αρέσει, δημιουργείται επιθυμία (…) στο κυοφορούμενο βρέφος»
ΠΡΟΣΟΧΗ! αν η γυναίκα φοράει πολλά χρυσαφικά & μαύρο maxi κιτς φόρεμα κατά τη σύλληψη, το παιδί κινδυνεύει να βγει αρχιμανδρίτης. βάλτε κάτι πιο σινιέ να σας βγει τουλάχιστον ντιγκιντάγκας!
επειδή όσο ζούσα ελλάδα δεν παραδεχόμουν πολλές φορές ούτε καν στον εαυτό μου τη γκεοσύνη μου, και με το που έφυγα λονδίνο μπόρεσα σιγά σιγά να γίνω ο ντιγκιντάγκας που προοριζόμουνα να γίνω, η μανούλα έχει πειστεί ότι το λονδίνο με έκανε γκέι. με τρώει το χέρι μου να την πάρω τηλέφωνο σήμερα: έλα μαμά, τα ‘μαθες; τελικά δεν έφταιγε το Λονδίνο. #conceived_this_way
όσοι παπάδες απλοποιούν την ομοφυλοφιλία σε πουλάκια & κωλαράκια, λυπάμαι αλλά μάλλον δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ, μάλλον το πλησιέστερο πράγμα σε έρωτα που έχουν αισθανθεί ποτέ είναι ο οργασμός
11 Αυγούστου 2020 (γραμμένο τη μέρα που πέθανες)
Αγαπητέ μου Χριστιανόπουλε,
χθες βράδυ γκούγκλαρα το όνομα σου
μήπως και έχεις βγάλει νέα συνέντευξη,
όπως έκανα όταν ήμουν 20αρης
όπως όταν δεν είχες αρρωστήσει βαριά.
Πάλι οι ίδιες συνεντεύξεις σου ωστόσο
και σκεφτόμουν
πόσο έχω πρόβλημα
να αποδεχτώ πως δε θα βγάλεις άλλες
πόσο έχω πρόβλημα
να αποδεχτώ το ότι μεγαλώνουμε->πεθαίνουμε
πόσο έχω πρόβλημα
με πράγματα τόσο «φυσιολογικά».
(Ίσως να φταίει το ότι ως πουστάρα
ποτέ μου δεν τα πήγαινα καλά
με οτιδήποτε το «φυσιολογικό»)
Χθες βράδυ τρόμαξα τόσο πολύ,
μου ‘ρθε η ιδέα
να ιδρύσω μια οργάνωση
κατά του θανάτου,
και για ένα δευτερόλεπτο
ήταν η καλύτερη
ιδέα του κόσμου.
Χθες βράδυ πίστεψα
σε ένα αγόρι
και για ένα δευτερόλεπτο
ήταν το καλύτερο
αγόρι του κόσμου.
Χθες βράδυ
ένα αγόρι έγραφε στο προφίλ του
>yea sex is cool,
but have u ever been treated like a priority
instead of just an option<
και σκέφτηκα να στείλω μήνυμα
όμως με πρόλαβε:
έλεγε θέλει
να με σκίσει
να με σπάσει στο ξύλο
έτσι στα γρήγορα
και του ‘πα
«από αύριο,
σήμερα δεν μπορώ»,
δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω.
Χθες βράδυ
-πριν αρχίσω
να κοιτάω συνεντεύξεις σου-
μίλησα και με άλλα αγόρια
ώσπου πετάχτηκες:
>Παράξενα παιδιά,
προτιμούν
να καυλώνουν
εξ αποστάσεως
παρά
εξ επαφής<
κι εγώ σου φώναζα
να μείνεις
σαν παιδάκι
που φωνάζει
«ακόμα ένα παραμύθι».
Ήθελα να μείνεις για πάντα
να γράψεις νέα ποιήματα:
‘από το ψωνιστήρι του βαρδάρη
στο ψωνιστήρι του Instagram’
‘από τον ύμνο στην μπότα
στον ύμνο του κραγιόν’.
Κι όμως
μόνο μου ψέλλισες
>νεκρή πιάτσα<
πριν χαθείς.
13 Αυγούστου 2020 (δυο μέρες μετά)
αγαπητέ μου χριστιανόπουλε,
με αφορμή τον θάνατό σου κάποιος
έγραψε
ότι η παρουσία σου
απέδειξε
πως
>δεν υπάρχει gay ποίηση
(κατά το γυναικεία λογοτεχνία)
αλλά ειλικρινής και βαθιά<
και σκέφτομαι:
γιατί να
αυτοαναιρούνται
αυτά τα δύο;
γιατί η γκέι και γυναικεία ποίηση
δε γίνεται να είναι
>ειλικρινής και βαθιά<
γιατί υπάρχει τόση δυσκολία
να επιτρέψουνε να υπάρχουν
γκέι & γυναικεία ρεύματα
ενώ με το
μεταπολεμικός
αμερικανικός
υπερρεαλιστικός
κανείς
δεν
έχει
θέμα;
γιατί το να λες ότι κάποιος
γράφει γκέι ή γυναικεία
ποίηση είναι βρισιά,
γιατί να στιγματίζει;
γιατί η γκέι & γυναικεία ποίηση
είναι μόνο για γκέι & γυναίκες
ενώ η στρέιτ ποίηση για όλους,
κατάλληλη για όλη τη φαμίλια;
(η απάντηση σαφής,
την έδωσε εδώ και χρόνια πριν
η Alicia Ostriker
>The belief that true poetry is genderless—
which is a disguised form of believing that true poetry is masculine—
means that we have not learned to see women poets generically,
to recognize the tradition they belong to,
or discuss either the limitation or the strengths of that tradition<)
αγαπητέ μου χριστιανόπουλε,
φοβάμαι πως ποτέ δεν αποδέχτηκαν
τα γκέι ποιήματά σου,
μόνο εκείνα που μιλάς
πιο γενικά για έρωτα τους άρεσαν,
γιατί τους άφηναν
να φαντασιώνονται
πως είναι ποιήματα
από έναν άντρα σε γυναίκα,
γιατί δεν μπόρεσαν
να σε δεχτούν αλλιώς
παρά στα μέτρα τους
κομμένο και ραμμένο,
πάντα το γκέι τους χαλούσε
κάτι
στη γεύση
του ποιήματος
κι έτσι δεν έγραψες ποτέ σου
γκέι ποίηση
>αλλά ειλικρινή και βαθιά<
φωτο Ντίνου: Σπύρος Στάβερης
ποιήματα: Sam Albatros