Αγαπητοί Tρομοκράτες των Γκέι

Τη νύχτα που μας πήραν με τις πέτρες περιγράψαμε στον Ράστι πώς μας πλησίασαν
με το αυτοκίνητο, μας φώναξαν πουστάρες, μας πέταξαν ένα χοτ ντογκ και επιτάχυναν.

Ράστι: Τώρα, είναι αυτό ομοφοβική επίθεση; Ή
απλά κάποιος που σε φωνάζει με τ’ όνομά σου; Είχε ένα δίκιο!

Η Τζόσι τους λυπήθηκε: ποιος αγοράζει πάκα χοτ ντογκ
και τριγυρνά στο Σαν Φρανσίσκο πετώντας τα σε αδερφές;

Και ποιος επιταχύνει στο τέλος, χάνοντας όλη τη γλύκα της επίθεσης;
Αγαπητοί τρομοκράτες, έπρεπε να κάτσετε να δείτε το χοτ ντογκ να με παίρνει στο λαιμό

στο κασολ που μου έραψε η Τζόσι από μετάξι, πόσο γκέι. Χάσατε όλη
τη φάση, εμάς μπερδεμένες, το ωμό χοτ ντογκ σας στο δρόμο.

Η Τζόσι κι ο Ράστι κι ο Μπομπ κοροϊδεύουν τους τρομοκράτες μας, κι εγώ πλένω
το κασκόλ μου στον νεροχύτη. Χρησιμοποιώ Woolite. Ανησυχούμε

για ασφάλειες, για τόκους δανείων. Όχι για ιπτάμενα χοτ ντογκ από αμάξια
ομοφοβικών φρικών. Μετά την επίθεση, βγάλαμε λεφτά από το ATM

του sex shop δίπλα απ’ το Annie’s social club, χαμογελάσαμε στον ευγενέστατο
ιδιοκτήτη, στο τσιγκελωτό μουστάκι του. Η Astrud Gilberto τραγουδούσε ψηλή και

μαυρισμένη και νέα κι υπέροχη, το κορίτσι από την Ιπανέμα… κι οι δονητές
έλαμπαν στους τοίχους, χίλια χαρούμενα χρώματα. Στο Σαν Φρανσίσκο

βρέχει χοτ ντογκ. Πιγκουίνοι στο μέγεθος κώλων, ο ένας πούτσος μετά τον άλλο
σε αζούρ ακρυλικό, σε γυάλινο, σε όλα τα χρώματα του δέρματος, επιχρωμιωμένοι.

―Jill McDonough

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

Dear Gaybashers

The night we got bashed we told Rusty how
they drove up, yelled QUEER, threw a hot dog, sped off.

Rusty: Now, is that gaybashing? Or
are they just calling you queer? Good point.

Josey pitied the fools: who buys a perfectly good pack of wieners
and drives around San Francisco chucking them at gays?

And who speeds off? Missing the point, the pleasure of the bash?
Dear bashers, you should have seen the hot dog hit my neck,

the scarf Josey sewed from antique silk kimonos: so gay. You
missed laughing at us, us confused, your raw hot dog on the ground.

Josey and Rusty and Bob make fun of the gaybashers, and I
wash my scarf in the sink. I use Woolite. We worry

about insurance, interest rates. Not hot dogs thrown from F-150s,
homophobic freaks. After the bashing, we used the ATM

in the sex shop next to Annie’s Social Club, smiled at the kind
owner, his handlebar mustache. Astrud Gilberto sang tall and tan

and young and lovely, the girl from Ipanema… and the dildos
gleamed from the walls, a hundred cheerful colors. In San Francisco

it rains hot dogs, pity-the-fool. Ass-sized penguins, cock after cock in
azure acrylic, butterscotch glass, anyone’s flesh-tone, chrome.

―Jill McDonough