τέχνη στην αμερική

κάθε φορά που βραδιάζει μου αρέσει να σκέφτομαι
όλους τους νέους φίλους μου σε διάφορα μέρη
της πόλης να αυνανίζονται     να κάνουν μπάνιο
να πίνουν μπάφους     να ξεμεθούν     να μιλούν προκλητικά
& να διαβάζουν ποιήματα το ένα στο άλλο.
η άλις λέει πως έχω το δικαίωμα να επαναλαμβάνομαι και επαναλαμβάνομαι
η άλις λέει μπορείς να κλάψεις αν πρέπει και κλαίω
κοιτάει αλλού   βλέπει στο instagram
φωτογραφίες από σκύλους
& κοιτάμε την κίνηση να χορεύει
προς τη γέφυρα
όλοι πηγαίνουν
κάπου
  θέλω να προχωρήσω μπροστά—
ο τζέιμσον λέει ξέρω πως ξέρεις πως θα βελτιωθούν τα πράγματα
του κάνω νεύμα με κλειστό το στόμα νομίζοντας ότι εκφράζω κάτι σαν σιωπηλό θάρρος
(too little too late – “πολύ λίγα, πολύ αργά”)
τόση ζέστη τόσο κοντά που μπορείς σχεδόν να γλύψεις το πρόσωπο του καιρού σήμερα
ατμοί απ’ το ποτάμι ανατολικά
στην ταινία η θεός σκοτώνει τον εαυτό της αφαιρώντας τα σπλάχνα της
δεν έχω το στομάχι να το δω.
τα ποιήματα του τζέιμσον μοιάζουνε τόσο βρώμικα στο παγκάκι σαν θεόσταλτα
το χέρι της μητέρας μου είναι σπασμένο & δεμένο στο πλευρό της στο skype
ο μπαμπάς με φωνάζει μωρό μου στα μηνύματα όταν είναι πιωμένος
δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό
η σκηνή της αυτοκτονίας της θεού
στο σινεμά χθες το βράδυ δεν καταλάβαμε τίποτα μα ήμασταν τόσο χαρούμενοι
απλά που ήμασταν εκεί         κι όχι απλά στον δρόμο για
κάπου.                          θέλω να προχωρήσω μπροστά, μπροστά —
στην ταινία έλεγε πως το να αγαπάς κάποιον ήταν το μόνο που υπάρχει
& σε αυτό ένας από τους χαρακτήρες περιέγραψε τη μουσική που άκουγε
ως soupy         κακή μετάφραση
η κόρι γελάει & λέει ένα αστείο στα γαλλικά. un soupçon —
η ταινία αρχίζει & τελειώνει με μια γυναίκα γεμάτη αίματα
& ο άντριου λέει πως ίσως όλα φτιάχτηκαν για να τα καταλάβουμε εκ των υστέρων
υποθέτω πως έτσι είναι με την αγάπη                     μόνο πιστεύεις
μέχρι τέλους            & έπειτα βλέπεις
τι ήταν όντως ή τι δεν ήταν ή τι θα μπορούσε να ‘ναι        το κόλπο
όταν βλέπω το πρόσωπό σου
ή ακούω το όνομα σου
θέλω να λιποθυμήσω
από αγάπη
από θλίψη
από ντροπή
& από μετάνοια.
όταν έφτασα
στην αμερική
ήλπιζα απλά
να πνιγώ
στο συναίσθημα & να ξεχάσω
τη δουλειά
μα τότε έγινα
τόσο υγρή
που άρχισα να κολυμπώ.
ατμοί απ’ το ποτάμι ανατολικά
ο τζον τζιόρνο λέει δεν έχει σημασία τι συμβαίνει αλλά πως το χειρίζεσαι—
μηρυκάζω τις λέξεις εδώ:
philly cheesesteak      rockaway park
taconic state parkway     restroom     sidewalk
                      μανούλα έχω τόσο κουραστεί
κάποιες μέρες φωτογραφίζω americana & αισθάνομαι σαν ένας νορμάλ
εξωγήνιος
η άλις & κι εγώ μιλάμε σε παγκάκι καθώς ο ήλιος δύει & βλέπω τα φώτα
στο κτήριο δίπλα να ανάβουν
ένα ένα.
την προηγούμενη εβδομάδα ήπια μπέρμπον & έκλαψα
για τέσσερις βραδιές συνέχεια μουσκεύοντας σεντόνια
τα t-shirt μου & το στρώμα. ξανά & ξανά
εμπύρετη ονειρεύομαι μία γυναίκα
πιωμένη (εμένα) να κατεβάζει σφηνάκια & να σνιφάρει κόκα από ένα κλειδί
της λέω άσε με να σε βοηθήσω
& έπειτα της ανοίγω το χέρι της
& αφαιρώ απ’ την πληγή ένα τεράστιο πλαστικό αυγό.
ανοίγω το αυγό και φανερώνεται μια μικρή ξύλινη σφαίρα
& μέσα από αυτή βγαίνει μία μεγάλη άσπρη αρουραίος. μη με ρωτάς πως.
βάζω στην αρουραίο ένα λουράκι & περπατώ προς το διαμέρισμά μου.
πάω για ύπνο στο όνειρό μου χαϊδεύοντας την αρουραίο & ξυπνώ χαρούμενη.
βάζω στην αρουραίο να φάει πρωινό και τρώει χαρούμενη.
φιλάω το κεφάλι της.
επιστρέφω στο μπαρ & βρίσκω τη γυναίκα (εμένα) πιο άρρωστη από ποτέ.
αδύνατη, ιδρωμένη, με μαύρα μάτια & χέρι μοβ.
της λέω τι έγινε
& λέει
δεν έπρεπε να εκλάβεις ό,τι εξέλαβες όπως το εξέλαβες
δεν έπρεπε να εκλάβεις ό,τι εξέλαβες όπως το εξέλαβες
δεν έπρεπε να εκλάβεις ό,τι εξέλαβες όπως το εξέλαβες
την αφήνω στο πάτωμα να πεθάνει. τι με νοιάζει. έχω την αρουραίο μου εγώ.
η άλις λέει πως έχω το δικαίωμα να επαναλαμβάνομαι και το κάνω
επιστρέφοντας από το χάτζον η κάθι με βάζει να κάνω
διαφορετικές βρετανικές προφορές και να περιγράφω την πόλη
από όπου είμαι. όταν επιστρέφω στο διαμέρισμά μου
κάνω εμετό στον νεροχύτη της κουζίνας
και μετά στον νεροχύτη του μπάνιου
και μετά στην τουαλέτα
και μετά στο ντουζ. ροζ κορδέλες χολής & κρασιού.
Είμαι μόνη μου στο ινσταλέισιον του τζον τζιόρνο
στo χέλς κίτσεν Τετάρτη απόγευμα & κλαίω
για είκοσι λεπτά κοιτάζοντάς τον να μιλά σε μια τεράστια οθόνη προβολής
ευχαριστώ για τίποτα αμερική τα κατάφερα όλα χωρίς εσένα
πολλές φορές εύχομαι να έδιναν & σε μια λεσβία τόσο πολύ χώρο. να κάνει
ό,τι θέλει
δεν μ’ αγαπάς         και το συναίσθημα του να μην σε αγαπούν έρχεται σε κύματα
ατμοί απ’ το ποτάμι ανατολικά
φιλώ το κεφάλι της αρουραίου μου. είμαι μια τόσο μοναχική μαστουρόπουστρα. εκ των
υστέρων ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος! η επιθυμία από μόνη της τον κάνει μικρό
δεν υπάρχει τίποτα αστείο με το να είσαι λεσβία σήμερα
στα χέρια & τα γόνατά μου σαν στυμμένο φρούτο
σε στάση προσευχής στην γκαλερί το σινεμά το πάτωμα του μπάνιου
δεν έπρεπε να εκλάβεις ό,τι εξέλαβες όπως το εξέλαβες
όταν επέστρεψα στο διαμέρισμα η αρουραίος ήτανε πιωμένη
όταν επέστρεψα στο διαμέρισμα η αρουραίος έπαιξε το μουνάκι μου
όταν επέστρεψα στο διαμέρισμα η αρουραίος ήτανε εγώ
ο τζέιμσον με βάζει να σταθώ δίπλα στο ποτάμι
για να βγάλει μια φωτογραφία
ατμοί εμφανίζονται
τον χάνω για ένα δευτερόλεπτο & είμαι μόνο εγώ & το νερό & η γέφυρα & ο σκύλος
που κατουρά         [αυτό-βοήθεια / ανύπαρκτο ποίημα του ρουμί που λέει
                   μόνο όταν σταμάτησα να πιστεύω στον εαυτό μου αντίκρυσα τόση ομορφιά]
υπάρχει μία δύναμη μέσα στη μοναξιά που πρέπει να διοχετεύσω
υπάρχει μια ελευθερία στο να μη σε αγαπούν που πρέπει να διοχετεύσω
δεν έχει σημασία τι συμβαίνει αλλά πως το χειρίζεσαι—
ήρθα στην αμερική για να γίνω ένα συμπαγές χρυσό λουλούδι που κυλάει στο ποτάμι
& τώρα απλουστεύτηκα στο να επαναλαμβάνω το όνομά μου δυνατά, την ημερομηνία
γέννησής μου & το που μένω & τα πράγματα που είπα σήμερα. να βρέχω το πρόσωπό μου
με νερό στον νεροχύτη της κουζίνας ξανά & ξανά
ειλικρινά βαρέθηκα να βοηθάω τον χριστούλη να μετράει τις μέρες
το περίεργο λευκό χέρι της μητέρας μου. τα όσα έδωσε & πήρε
 μανούλα είμαι τόσο λυπημένη
η αμερική αρχίζει & τελειώνει στο αίμα                         θέλω να προχωρήσω μπροστά—
κάποιες φορές αυνανίζομαι σκεπτόμενη κακίες
σκεπτόμενη τη εγκράτεια την αγάπη που κλοτσάει στην πύλη
η πένι αρκέιντ λέει πως όταν ήρθε στη νέα υόρκη είδε μια ταμπέλα
σε ένα μαγαζί που έγραφε
είσαι μια κόρη του σύμπαντος
αυτή η πόλη είναι τόσο δική μου όσο και οποιουδήποτε άλλου!
σήμερα κλείνω τα 32. εύχομαι να μην είχα γεννηθεί ποτέ.
ο άντυ γουόρχολ ήταν απατεώνας. η δόξα είναι είδος βίας.
η φιλοδοξία με κάνει να ανακατεύομαι. θέλω να κλείσω κάθε πόρτα
δε με νοιάζει η κάθι άκερ. δεν με νοιάζει τίποτα πλέον.
δεν υπάρχει τέχνη στην αμερική, είναι όλα ζάχαρη & πόλεμος.
δεν έπρεπε να εκλάβω ό,τι εξέλαβα όπως το εξέλαβα         μα άκου:
όπου κι αν είσαι στον κόσμο
αν δεν σε δω ποτέ ξανά
πάντα στον δρόμο σου
για κάπου     θα σ’ αγαπώ
απαλά
για όλη τη διάρκεια
της ζωής μου
δεν θέλω τίποτα
για ‘σένα
αλλά ατέλειωτη ποίηση
εύκολους ανθρώπους
δυνατό καφέ
emoji που κινούνται
χρόνο για διάβασμα
σκύλους που χορεύουν
οθόνες που δεν έχουν σπάσει
βουνό
λαγουδάκι
χίλια χρόνια
βαθύ αίσθημα γαλήνης
& κάποια
που σ’ αγαπάει
δωρεάν
όταν βλέπει
τη ζωώδη χάρη σου
το μάγκικό σου στυλ
το πώς ξεφλουδίζεις φρούτα </3
ω! είμαι χαρούμενη
που σε γνώρισα
καταστροφική μου αδυναμία
λευκή μου αρουραίε
χρυσό μου ποτάμι
& παλιά μου
άγρια
αμερικάνικη
καρδιά

―Σόφι Ρόμπινσον

……………………………………………

 

 

art in america

at dusk each day i like to think
of all my new friends in different parts
of the city jerking off      running baths
vaping weed    getting sober    running their mouths
& reading poetry aloud to one another.
alice says i have the right to repeat myself so i do
alice says you can cry if you need to so i do
she looks away     scrolls pictures
of dogs on instagram
& we watch the traffic dancing
towards the bridge
everybody on their way
somewhere
  i want to go far—
jameson says i know u know it will get better
i nod closed mouthed in a gesture i believe to convey quiet bravery
(too little too late)
it’s so hot & close u can almost lick the weather’s face today
steam rises off the east river
in a film god kills herself by removing her own intestines
i don’t have the guts to watch it
jameson’s poems are so rangey on the bench like a godhead
my mother’s arm is broken & strapped to her side on skype
my dad calls me baby in a text when he’s drunk
i don’t know what this means
god’s suicide scene
at the cinema last night we didn’t understand a thing but were so happy
just to be there         not on our way
anywhere.                          i want to go far far —
the film said loving someone was the only thing to do
& in it one of the characters described the music he listened to
as soupy         it’s a bad translation
cori laughs & made a joke in french. un soupçon —
the film begins & ends with a woman covered in blood
& andrew said maybe we are supposed to understand it all backwards
i guess that’s how love works too                     it’s all faith
until the end            & then you see it
later for what it is or wasn’t or what it coulda been        the whole trick
when i see your face
or hear your name
i want to pass out
from love
from sadness
from shame
& from regret.
when i arrived
in america
i wished simply
to drown
in feeling & forget
about work
but then i got
so wet
i had to start
swimming.
steam rises off the east river.
john giorno says it’s not what happens it’s how you handle it—
i chew on language here:
philly cheesesteak      rockaway park
taconic state parkway     restroom     sidewalk 
mama i’m so tired
some days i take secret photographs of americana    & feel like a normal
alien
alice & i talk on a bench whilst the sun sets & watch the lights
in the apartment building opposite turn on
one by one.
last week i drank bourbon & cried
for four nights solid soaking through my sheets
my t shirts & the mattress. over & over.
fevery dream in which i see a drunk
woman (me) doing shots & snorting coke from a key.
i tell her let me help you
& then i open a wound on her arm
& remove from the wound a giant plastic egg.
i crack the egg to reveal a small wooden sphere
& from it emerges a large white rat. don’t ask me how.
i put the rat on a leash & walk it back to my apartment.
i go to sleep in my dream petting the rat & wake up feeling good.
i give the rat breakfast which she eats happily.
i kiss her head.
i go back to the bar & find the woman (me) sicker than ever.
thin, sweating, with two black eyes & a purple arm.
i say hey what happened
& she says
you shouldn’t have taken what you took the way you took it.
you shouldn’t have taken what you took the way you took it. 
you shouldn’t have taken what you took the way you took it.
i leave her on the floor to die. what do i care. i have my rat.
alice says i have the right to repeat myself so i do.
on the hot drive from hudson cathy gets me to do impressions
of different british accents and describe the city
i come from. when I get back to my apartment
i vomit in the kitchen sink
then the bathroom sink
then the toilet
then again in the shower. pink ribbons of bile & wine.
I am the only person at the john giorno installation
in hell’s kitchen on a wednesday afternoon & i cry
for twenty minutes watching him speak on a twenty foot projector screen.
thanks for nothing america i did it all without you
i sometimes wish a lesbian could be given this much room. to do
anything.
you don’t love me        & the feeling of not being loved comes in waves
steam rising off the east river
i kiss my rat’s head. i am such a bad peach. seeing it all backwards.
the world is so big! desire alone makes it small
there’s nothing funny about being a lesbian today
on my hands & knees like juiced fruit
in prayer position at the gallery the cinema the bathroom floor
you shouldn’t have taken what you took the way you took it
when i got back to the apartment the rat was drunk
when i got back to the apartment the rat jerked me off
when i got back to the apartment the rat was me
jameson gets me to stand on stage at the amphitheatre by the river
to take a picture
steam rises
i lose sight of him for a second & it’s just me & the water & the bridge & the dog
gently pissing         [self help / fake rumi poem says
                   only when i quit believing in myself did i come to such beauty]
there’s a power in loneliness i need to channel
there’s a freedom in not being loved i need to channel
it’s not what happens it’s how you handle it —
i came to america to be a solid gold flower floating down the river
& now reduced to repeating my own name out loud, my DOB, where i live
the things i did today. splashing my face in the kitchen sink over & over
honestly i am sick of helping jesus count days
my mother’s limp white arm. the things she gave & took.
 mama i’m so sad
america begins & ends in blood                           i want to go far far far —
sometimes i get off on meanness
the holding back the love that’s bucking against the gate
penny arcade says when she came to new york she saw a sign
at a head shop saying
you are a daughter of the universe 
this city is mine just as much as it’s anyones!
today is my 32nd birthday. i wish i had never been born.
andy warhol was a fraud. fame is a kind of violence.
ambition makes me sick. i want to close every door.
i don’t care about kathy acker. i don’t care about anything anymore.
there’s no art in america, it’s all sugar & war.
i shouldn’t have taken what i took the way i took it        but listen:
wherever in the world
if i never see you again
always on your way
somewhere    i will love you
gently
the whole length
of my life
i want nothing
for you
but endless poetry
easy ppl
slow morning
strong coffee
dynamic emoji
time to read
dancing dog
uncracked screen
mountain
bunny
a million years
deep sense of peace
& somebody
who loves you
for free
when she sees
your animal grace
your swagger
the way you open fruit </3
o! i am glad
to have known you
my devastating weakness
my white rat
my river of gold
& my old
wild
american
heart   xxx

―Sophie Robinson

 

**

μηχανές από ηλιαχτίδες

ημέρα αγίου βαλεντίνου χρόνια πολλά δεν φοράω
τα πιο φανταχτερά μου ρούχα     ασορτί
φούτερ     μαλλιά πιασμένα πίσω χαρωπά σε αλογοουρά
που θα στεκόταν από μόνη της από τη βρώμα       «ελπίζω
να ‘σαι τόσο καλή στις πίπες όσο καλή είσαι στο
να νιώθεις μοναξιά»      άγνωστη
ποσότητα ποιημάτων μέσα μου      άγνωστη
ποσότητα στιγμών που έχω ζήσει    έξω φεγγάρι
σχεδόν γεμάτο    αίμα στο μαξιλάρι μου
ποτέ αυτές τις μέρες
προσέχω τον εαυτό μου οκέι
σαν μωρουδίστικο κάτι
σαν μανουλίστικο κάτι
& τα μάτια μου
ντυμένα σαν ζαχαρωτά
μεγάλα όπως το φεγγάρι
& είναι οκ να έχεις χορτάσει
με όλα πάνω κάτω
μόνο για λίγο λατρεύω τη ζωή λατρεύω
που ζω από τη μία μέρα στην επόμενη
για πάντα. και μετά τι.

―Σόφι Ρόμπινσον

 

……………………………………………

 

sunshine belt machine

happy valentines i am not
at my jazziest     matching sweat
shirt    hair in a cheerful pony so dirty
it would stay up by itself                ‘i hope
you’re as good at sucking dick
as you are at being lonely’      unknown
quantity of poems inside me     unknown
quantity of living moments    moon’s outside
almost full     blood on my pillow
never these days
i take care of myself okay
like a baby something
like a mama something
& my eyes
dressed like candy
big as the moon
& it’s fine to be full
of pretty much anything
just for a while i love life i love being
alive one day after another
forever. what’s next.

―Sophie Robinson