Αποκάλυψη

Υπάρχει ένα τέρας στην κοιλιά μου, κι έτσι με κλείδωσαν έξω απ’ τον παραδείσο. Κάνω απ’ έξω κύκλους, ψάχνω για νέα είσοδο· όταν ορμάω στις πύλες, ο φράχτης μου καίει
το δέρμα.
Σας παρακαλώ, δάκρυα παγώνουν στο πρόσωπό μου. Περνούν βδομάδες και αυτή πάει απ’ την κοιλιά στην καρδιά μου. Με κάθε χτύπο το αίμα μωβίζει, τα δόντια μου μεγαλώνουν, γίνονται αιχμηρές προεξοχές.
Στα γόνατα, ξύνω και σκάβω, γρυλίζω. Αφήστε με να μπω μέσα. Κόβω τη γλώσσα μου
μ’ έναν κυνόδοντα,
μωβ ο πάγος του ποταμού στα πόδια μου. Περνάνε μήνες. Πονάει το κεφάλι μου μαζί της, τα
μάτια μου αντανακλούν
μια χιονοθύελλά. Έρχομαι να σε πάρω. Κουνάω τις πύλες, ουρλιάζω και επιτέλους
τις σπάω.
Ο φόβος τους μ’ έθρεψε, είμαι ζεστή παρά την απουσία
ήλιου—
φτιάχνω δική μου θερμότητα. Όταν τελειώνω, γυρνάω πίσω στις πύλες —βγαίνω ξανά
απ’  τη στάχτη,
έχω στέψει τον εαυτό μου κέρατα ελαφιού, κι αυτός ο κόσμος είναι το σπίτι μου.

―Σούζι Εφ. Γκαρσία

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

Revelations

There’s a beast in my belly, so they locked me out of paradise. I circle outside,
search for a new entry; when I throw myself on the gates, the fence burns
my skin.
Please, my tears freeze on my face. Weeks pass, and she moves from belly
to heart. With each pump, my blood purples, my teeth grow into sharp points.
On my knees, I scratch and dig, I growl. Let me in. I cut my own tongue on
a canine,
mauve the river ice at my feet. Months go by. My head aches with her, my
eyes reflect
back a snowstorm. I am coming for you. I shake the gates, I howl, I twist
and break
them open at last. Their fear has fed me, and I am warm despite the lack of
sun—
I make my own heat. When I am finished, I walk back out the gates—reborn
of ash,
I have crowned myself with antlers, and this world is my home.

―Suzi F. Garcia