ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΡΡΕΝΩΠΟΤΗΤΑ

 

Νόμιζα πως το σώμα μου ήθελε

να αφανιστεί. Κάτι αναπόφευκτο,

όπως η γη που ασφυκτιεί

σιγά σιγά. Επιμένοντας σε αυτό το σώμα

λόγω ομορφιάς, τις ρηχές υποσχέσεις

που απεγνωσμένα ήθελα να πιστέψω,

αδυνατώντας να ξεστρατίσω

ακόμα και με το χέρι να σφίγγει

τον λαιμό μου. Όταν διάλεξα

τον εαυτό μου, διάλεξα να παραδοθώ. Ο Θεός

είναι το ποτάμι που με ξαναφτιάχνει

κατ’ εικόνα Του. Δεν ήξερα τι

με περίμενε στην άλλη πλευρά.

Κι όμως κολύμπησα παρ’ αυτά.

 

―Ally Ang

μετάφραση: Sam Albatros

 

 

……………………………………………

 

ODE TO MASCULINITY

 

I used to think my body craved

annihilation. An inevitability,

like the slow asphyxiation

of the earth. Yoked to this body

by beauty, its shallow promises

I was desperate to believe,

too fearful to renounce my allegiance

even with its hand closing

around my throat. When I chose

myself, I chose surrender. God

is the river that remakes me

in its image. I didn’t know what

was waiting on the other side.

I swam through it anyway.

 

―Ally Ang