Όλα Χρειάζονται Επισκευή
στα τριάντα σου, όλα χρειάζονται επισκευή. αγόρασα μια εργαλειοθήκη
για αυτόν ακριβώς το λόγο. γεμάτη με όλο τον εξοπλισμό που κάποτε
χρησιμοποιούσε ο πατέρας μου ώστε να μη διαλυθεί το σπίτι μας. αγόρασα εργαλεία με
ονόματα & λειτουργίες που δε γνωρίζω. πως κάθονταν εκεί
στο ράφι με το πλαστικό τους περιτύλιγμα και τις τιμούλες τους να ουρλιάζουν:
ε, ψιτ κοπελιά, με χρειάζεσαι! λες και μια μέρα θα μπορώ να δώσω στο σπίτι μου
& όλα όσα ζούνε μέσα του το δώρο της αθανασίας, να γίνει
ένα μνημείο που οι γείτονες θα κάνουνε ουρές
να επισκεφτούν ακόμα κι όταν δεν είμαι εκεί, φωνάζοντας: μα τι ωραία σπιταρόνα!
διαθέτω πλέον τρυπάνι με χίλια δυο μεταλλικά πραγματάκια
τα οποία μάλλον δε θα χρησιμοποιήσω ή θα χρησιμοποιήσω λανθασμένα, όμως αυτό
που ξέρω σίγουρα, είναι το ότι δεν ξέρω ακόμα ποια εργαλεία επισκευάζουνε
τον σκύλο που γερνάει, το μαραμένο φυτό στη γλάστρα, το πόδι της χήνας
στα μάτια μου, το πιασμένο πόδι μου, ή τη μέση που πονάει.
& ίσως απλά να είναι έτσι η πορεία των πραγμάτων—το πως κομμάτια του σύμπαντός
μας διαλύονται σαν κύβοι ζάχαρης στο νερό—ένα κάλεσμα που μας ζητά
να ηρεμήσουμε την πολυάσχολη αναπνοή μας ώστε να θαυμάσουμε
τη μαγεία της. γιατί ακόμα και τα πιο ικανά κουτιά με καρφιά έχουν την ικανότητα
να σκουριάζουν. γιατί όταν ήμουν παιδί μού έπεσε
ένα βάζο με μπισκότα που είχε το σχήμα της κιβωτού του νώε,
ένα οικογενειακό κειμήλιο που έγινε θρύψαλα.
τα ζώα το σκάσαν, οι ζέβρες έτρεξαν κάτω
από το τραπέζι, το διαλυμένο λιοντάρι να βρυχάται
στην εξώπορτά μας & έβγαλα από την εργαλειοθήκη
κολλητική ταινία & κόλλα στιγμής. ένωσα πάλι κάθε ζώο
με τον προορισμό του. γιατί εκείνο το απόγευμα
όταν ο πατέρας μου γύρισε απ’ τη δουλειά του εξομολογήθηκα
& έβαλε το βάζο στον πάγκο για να το γεμίσει με
γλυκά. το πως οι ρωγμές με τις ατέλειές τους διορθώθηκαν
από τα χέρια μου σαν μωσαϊκό. ξεφλουδισμένη μπογιά έκοβε τον λαιμό ρινόκερου.
κάθε ζώο ευθυγραμμίστηκε με την κιβωτό—
& μια πλημμύρα γλυκών περίμενε εντός.
―Karla Cordero
μετάφραση: Sam Albatros
……………………………………………
Everything Needs Fixing
in your thirties everything needs fixing. i bought a toolbox
for this. filled it with equipment my father once owned
to keep our home from crumbling. i purchased tools with
names & functions unknown to me. how they sat there
on their shelf in plastic packaging with price tags screaming:
hey lady, you need this! like one day i could give my home
& everything living inside it the gift of immortality, to be
a historical monument the neighbor’s would line up
to visit even after i’m gone & shout: damn that’s a nice house!
i own a drill now, with hundreds & hundreds of metal pieces
i probably won’t use or use in the wrong ways but what
i’m certain of, is still, the uncertainty of which tools repair
the aging dog, the wilting snake plant, the crow’s feet
under my eyes, the stiff knee or bad back.
& maybe this is how it is—how parts of our small universe
dissolve like sugar cubes in water—a calling to ask us
to slow our busy breathing so we can marvel
at its magic. because even the best box of nails are capable
of rust. because when i was a child i dropped
a cookie jar in the shape of noah’s ark,
a family heirloom that shattered to pieces.
the animals broke free, zebras ran under
the kitchen table, the fractured lion roared by
the front door & out of the tool cabinet
i snagged duck tape & ceramic glue. pieced each beast
back to their intended journey. because that afternoon
when my father returned from work i confessed
& he sat the jar on the counter only to fill it with
pastries. how the cracks of imperfection mended by
my hands laid jagged. chipped paint sliced across a rhino’s neck.
every wild animal lined up against the boat—
& a flood of sweet confections waiting inside.
―Karla Cordero