Νυχτερίδες

Μιλώντας για τον θάνατο, παρατηρεί κανείς
ότι οι πλέον αρμόδιοι για να μιλήσουνε σιωπούν:
άλλοι σπρώχνουν για να φτάσουνε στον άμβωνα
ή την κεντρική σκηνή—εμπειρία
πάντα προτιμητέα της θεωρίας, σπάνια είναι
μέντιουμ αληθινά, κι ούτε η πειθώ είναι
είναι πτυχή της διορατικότητας. Κοίτα βαθιά μέσα στη νύχτα:
αν η ουσία της ζωής είναι να παρασέρνεσαι από τα συναισθήματά σου
αυτό που βλέπεις τώρα μοιάζει με προσομοίωση θανάτου, νυχτερίδες
στροβιλίζονται στο σκοτάδι — Όμως οι άνθρωποι τίποτα δε
γνωρίζουν από θάνατο. Αν υπάρχουμε όπως εσύ το αισθάνεσαι,
δε μοιάζει αυτό με θάνατο, μοιάζει με τη ζωή.
Κι εσύ εξίσου έχεις τυφλωθεί. Κι εσύ πασχίζεις μες στο σκοτάδι.
Μια μοναξιά φριχτή περικυκλώνει πλάσματα που
έρχονται αντιμέτωπα με τη θνητότητα. Όπως λέει ο Μάργκιουλις:
ο θάνατος μας τρομοκρατεί όλους σε σιωπή.

―Λουίζ Γκλούκ

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

Bats

Concerning death, one might observe
that those with authority to speak remain silent:
others force their way to the pulpit or
center stage—experience
being always preferable to theory, they are rarely
true clairvoyants, nor is conviction
the common aspect of insight. Look up into the night:
if distraction through the sense is the essence of life
what you see now appears to be a simulation of death, bats
whirling in darkness— But man knows
nothing of death. If how we behave is how you feel,
this is not what death is like, this is what life is like.
You too are blind. You too flail in darkness.
A terrible solitude surrounds all beings who
confront mortality. As Margulies says: death
terrifies us all into silence.

―Louise Glück

 

*

 

Συνάντηση

Ήρθες στην άκρη του κρεβατιού

και κάθισες κοιτάζοντάς με.

Και έπειτα με φίλησες-αισθάνθηκα

καυτό κερί στο μέτωπό μου.

(…) Ήθελα να μείνει έγκαυμα, σφραγίδα,

κάτι στο τέλος να μου μείνει- (…)

θα πρέπει να το ήξερες, τότε, πόσο σε ήθελα.

Πάντα θα το γνωρίζουμε αυτό, εσύ κι εγώ.

Απόδειξη το σώμα μου.

―Λουίζ Γκλούκ

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

The encounter

You came to the side of the bed
and sat staring at me.
Then you kissed me-I felt
hot wax on my forehead.
(…) I wanted to be burned, stamped,
to have something in the end- (…)
you must have known, then, how I wanted you.
We will always know that, you and I.
The proof will be my body.

―Louise Glück