[Δεν είπε η Σαπφώ ότι τα σπλάχνα της κάνανε κλιτς-κλατς;]

Δεν είπε η Σαπφώ ότι τα σπλάχνα της κάνανε κλιτς-κλατς;
Μπροστά από έναν πρόσωπο απρόσμενα θεόσταλτο
τα μάτια της βουρκώσαν, τα γόνατά της λύθηκαν. Άρχισε πάλι
να εκκρίνει γάλα, γάλα εξ’ αιτίας του φιλιού από κορίτσι;
Οι καταγεγραμμένοι χείμαρροι που προκαλεί πυροδοτούνται
από τέτοια γεγονότα όπως και πρόσφατα συνέβη
όχι την ευχή, μα την ανάγκη, να καταναλωθούν, εντός μας,
ένα ποτήρι σιρόπι για το στομάχι κι ένα για τη διάρροια.
Τα μάτια και ο καβάλος μου είναι πρησμένα μόνιμα,
και εναλλάσσομαι από ανόητη σε έξυπνη
—και άυπνη: και το κρεβάτι ένας βάλτος να κυλιστείς.
Παρότι υγραίνω το βρακάκι μου αγγίζοντας το στήθος σου,
αγαπημένη μου, δεν πρόκειται περί λαγνείας· είναι όλα τα υπόλοιπα
που θέλω από σένα που με κάνουνε να κατουριέμαι από φόβο.

―Μέριλιν Χάκερ

 

……………………………………………

 

Didn’t Sappho say her guts clutched up like this?

Didn’t Sappho say her guts clutched up like this?
Before a face suddenly numinous,
her eyes watered, knees melted. Did she lactate
again, milk brought down by a girl’s kiss?
It’s documented torrents are unloosed
by such events as recently produced
not the wish, but the need, to consume, in us,
one pint of Maalox, one of Kaopectate.
My eyes and groin are permanently swollen,
I’m alternatingly brilliant and witless
—and sleepless: bed is just a swamp to roll in.
Although I’d cream my jeans touching your breast,
sweetheart, it isn’t lust; it’s all the rest
of what I want with you that scares me shitless.

―Marilyn Hacker