[Σονέτο 18]
Από καρακατακαυλόκαιρο
Πιο σμέξυ είσαι πιο τσουρουφλιστός
Καλέ για δες πως τους κουνάει ο Μάης τους ανθούς
Και πως ήδη γαμήθηκε το καλοκαίρι κι όλας
Όμως καμιά φορά ο ήλιος πάλι καίει για ‘μας τους γκέι
Κι έπειτα πάλι τσουπ την κάνει μ’ ελαφρά
Κι όλα τα surfer boys μαζί του χάνονται
Χάνουν αυτό το κάτι που θελώ και σταφιδιάζουνε
Όμως εσύ καυλάκι μου πάντα το δερματάκι τσίτα
Ούτε το κάτι σου θα χάσεις ούτε τίποτα
Ούτε θα αφήσω εγώ η μαρμάγκα να σε φάει
Όταν εσύ κι οι dickpics σου αιώνια θα ζούνε on the cloud
Όσο λοιπόν υπάρχουνε ματάκια για να βλέπουν το πουλάκι σου
Έτσι θα ζεις κι εσύ πάντα παντού και μέσα μας
―Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
ΣτΜ: εσείς ξέρατε ότι ο Σαίξπηρ ήταν ντιγκιντάγκας; αναχρονιστικούλι θα μου πεις, καθώς η ομοφυλοφυλία ανακαλύφθηκε πολύ αργότερα, και θα σου πω οκ. υπερβάλλεις θα μου πεις, καθώς ο Σαίξπηρ παντρεύτηκε κι έκανε τρία παιδάκια, και θα σου κλείσω το μάτι μόρτικα με hair flip. σκέψου λίγο. πρώτα από όλα όλες οι ετεροφυλόφιλες ερωτικές του εκφάνσεις είχαν πάντα μια δόση self-disgust κι επίσης τα θεατρικά του είναι τίγκα στο cross-dressing. κι αν δεν πείστηκες ακόμα να σου πω ότι έγραψε 126 σονετάκια για ένα γκλάμορους αγκόρι με μαλλάκι ραπουνζελ. 126 σονετάκια για να τον παροτρύνει να… παντρευτεί και να κάνει παιδιά (ούτε η μάνα μου τέτοια καταπίεση) επειδή λέει πως πρέπει τέτοια ομορφιά να διαιωνιστεί! φαντάζεσαι εσύ πολλούς straight να γράφουν τέτοια ποιηματάκια σε φίλους τους;
τέλος πάντων, όπως και να έχουν τα πράγματα νομίζω έχει ενδιαφέρον να δούμε τον Σαίξπηρ κι από αυτή την οπτική μέσα στο γενικότερο κλίμα ντιγκινταγκοποίησης. κι όπως πολλοί μεταφραστές φαντασιώνονται ότι ο Σαίξπηρ ήταν ένα μπρουτάλ αγόρι με ρομαντική καρδιά έτσι κι εγώ θα φαντασιώνομαι ότι ήταν ντιγκιντάγκας. αυτή την εβδομάδα λοιπόν τον φαντασιώνομαι σαν αγκόρι του 21ου αιώνα που προσπαθεί με αυτό το ποίημα να παρηγορήσει τον sex buddy του που γερνάει.
πέρα από την όποια καυστική διάθεση/μετάφραση, υπό αυτή την queer οπτική το Σονέτο 18 είναι ένα σπαραχτικό ποίημα ντουλάπας πριν καν υπάρξει ντουλάπα. ένα ποίημα που περιγράφει έναν έρωτα που δεν μπορεί να εκπληρωθεί λόγω κοινωνικών συμβάσεων (όπως συμβαίνει και στο Romeo and Juliet). τον Σαίξπηρ να λέει ότι μόνο στα ποιήματά μου μπορώ να σε αγαπήσω. και εκεί η αγάπη μου για ‘σένα θα ζει για πάντα.
……………………………………………
[Sonnet 18]
Shall I compare thee to a summer’s day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer’s lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm’d;
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature’s changing course, untrimm’d;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou ow’st;
Nor shall Death brag thou wander’st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow’st;
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
―William Shakespeare