Ψυχική Υγεία

Αν περπατάς σε έναν διάδρομο με μια αχνή, φθορίζουσα απόχρωση
από κονσέρβες ψάρια και φασόλια
λωρίδες φως από επάνω, πλακάκια ραγισμένα από κάτω
συνειδητοποιώντας πόσο μάταια είναι όλα σχεδόν
και κατακλύζεσαι από μια ξαφνική επιθυμία να δώσεις σ’ όλα ένα τέλος
μην σταματάς εκεί. Πάρε τηλέφωνο μια φίλη/φίλο.
Πάρε τη μάνα σου αν ζει ακόμα
και, αν αντέχεις,
κάτσε και άκουσέ την να μιλά για τις τιμές από
κονσέρβες ψάρια και φασόλια.
Πάρε τηλέφωνο το ρολογάκι που μιλά. Μάθε πως
ό,τι ώρα και να λέει είναι η ώρα για να αλλάξουν όλα.
Φύγε απ’ τον γαμημένο διάδρομο.
Απέφυγε τα μέρη που πουλάνε
τσιπς, πιοτά, γλυκά,
γρήγορη αγάπη και λαχνούς.
Δες πως υπάρχουν έξω δρόμοι με ανθρώπους στη σειρά πιο άδειοι απ’
τα μέσα σου,
ουρανοί πιο σκοτεινοί απ’ τους δικούς σου.
Ψάξε να βρεις τον εαυτό σου, γιατί ποτέ
δεν βοηθά να τον μαθαίνεις από άλλους.
Αν είσαι ένας από εκείνους που “τρέχουνε
στην πόλη σαν τρελοί”
ανθρώπους που πηδούν από ψηλά,
ανθρώπους από κτήρια με γυάλινες προσόψεις κι όμως όχι αρκετό
αέρα
αν έχεις αποτύχει να κολλήσεις θραύσματα μιας ιστορίας
αν έχεις εγκλειστεί πάρα πολύ καιρό ψηλά σε έναν πύργο
και είσαι χάλια σε βαθμό να ανησυχεί κανείς
τόσα κανάλια τηλεόρασης και τόσα δείπνα
πίσω απ’ το γυαλί.

Τόσα μπισκότα, τούρτες
σοκολατίνες και γλυκά και τόσο κρασί
κι όμως χωρίς αγάπη για χιλιόμετρα
αν δεν σηκώθηκες για τη δουλειά σου σήμερα
αν είναι ήδη απόγευμα για ώρες
και παραμένεις ξύπνια λόγω της σιωπής,
αν θυμάσαι μόνο πώς να σχεδιάσεις
την ανάσα σου μέσα και έξω σαν κύματα
πίσσας παχιάς που πήζει,
αν το αναβάλλεις κι άλλο για αργότερα,
τον ήλιο ξεκρεμάζοντας με
προσευχές, σήκω από το κρεβάτι.
Καθάρισε τους γαμημένους τοίχους. Άνοιξε το
παράθυρο
ακόμα και αν βρέχει. Ακόμα κι αν χιονίζει.
Άκουσε τις καμπάνες έξω.
Μάθε πως όσες φορές
χτυπήσουν τόσες αλλαγές πρέπει να κάνεις
δια δύο.
Σταμάτα να προσπαθείς να πεθάνεις. Έχεις να ολοκληρώσεις τη θητεία σου.
Να εξαντλήσεις τη θητεία σου.
Καθάρισε τον καταψύκτη.
Πέτα το γάλα σόγιας. Το γάλα σόγιας
φτιάχνεται από τα δάκρυα παιδιών. Βάλε
λουλούδια στο τραπέζι. Στερέωσέ τα ακόμα
και σε δοσομετρητή. Κόψε ωμά λαχανικά
αν έχεις.
Μάθε ότι αν θέλεις
κάτι μα δεν ξέρεις ακριβώς
τι είσαι, κατά πάσα πιθανότητα, μόνο
δίψας για αγάπη
μόνο βαριέσαι.
Όταν στο σώμα σου το αίμα
κυλάει κουρασμένο,
όταν τα κόκαλά σου βάρυναν μα είναι
κούφια
αν είσαι πάνω από τριάντα
γιόρτασε
αν όχι ακόμα
να ‘σαι ευτυχισμένη.

Μάθε πως έρχεται η ώρα
στη ζωή που οι λεκέδες θα ποτίσουνε
και τα μοτίβα τους θα φτιάξουνε μία φωτογραφία.
Αν ονειρεύεσαι τις πόλεις όμως ζεις
στην εξοχή
άρμεξε τις γελάδες.
Πούλα τα γαμημένα πρόβατα.
Μάθε πως θα σου εύχονται να ‘σαι
καλά
παίρνοντας πόζες για φωτό από μπουκάλια γάλα ή
τρέχοντας σε λόφους προσμένοντας να μετρηθούν
στην αρχή του ονείρου κάποιου
άλλου.
Βλέπεις λοιπόν, δεν ήτανε ποτέ τους το εμπόδιο.
Ήσουν εσύ, μόνο εσύ.

―Γίρσα Ντέιλι-Γουόρντ

 

……………………………………………

 

Mental Health

If you’re walking down an aisle with a dim, fluorescent hue
by the tinned fish and canned beans
strip lighting above, cracked tiles beneath
with the realization that most things are futile
and get the sudden urge to end it all
don’t stop. Call a friend.
Call your mother if you have one
and, if you can stand her,
listen to her talk about the price of
canned fish and tinned beans.
Call the speaking clock. Know that
whatever time it says is the time that everything has to change.
Leave the damn aisle.
Don’t go anywhere where they sell
sweets, chips, booze,
fast love or lottery tickets.
See that just outside there are people-lined streets that are emptier than
your insides,
skies darker than your own.
Look for yourself, because it never
helps to hear from anyone else.
If you are one of those “running
around town like mad” people,
people who jump from tall buildings,
buildings with glass fronts and not enough
air
if you are failing to fix a broken story
if you have been cooped up for far too long in a very high tower in a
dangerously low state
plenty of TV channels and TV
dinners.

Plenty of biscuits, chocolate
desserts, cake and plenty of wine
but no love for miles and miles
if you did not get up for work today
if it has been afternoon for hours
and the silence is keeping you awake,
if you only remember how to draw
your breath in and out like waves of
thick tar cooling,
if you are wishing it later,
pulling the sun down with your
prayers, leave the damn bed.
Wash the damn walls. Crack open a
window
even in the rain. Even in the snow.
Listen to the church bells outside.
Know that however many times they
chime is half the number of changes
you have to make.
Stop trying to die. Serve your time here.
Do your time.
Clean out the fridge.
Throw away the soya milk. Soya milk
is made from children’s tears. Put
flowers on the table. Stand them in a
measuring jug. Chop raw vegetables if
you have them.
Know that if you are hungry for
something but you can’t think what
you are, more often than not, only
love-thirsty
only bored.
When the blood in your body is
weary to flow,
when your bones are heavy though
hollow
if you have made it past thirty
celebrate
and if you haven’t yet,
rejoice.

Know that there is a time
coming in your life when dirt settles
and the patterns form a picture.
If you dream of the city but you live
in the country
milk the damn cows.
Sell the damn sheep.
Know that they will be wishing you
well
posing for pictures on milk cartons or
running over lush hills to be counted
at the beginning of somebody else’s
dream.
See, they never held you back.
It was you, only you.

―Yrsa Daley-Ward