Χθες

Μου λέει ο φίλος μου δεν ήμουνα καλός γιος
καταλαβαίνεις
του λέω ναι καταλαβαίνω

μου λέει δεν πήγαινα
να δω συχνά γονείς ξες
του λέω ναι, ναι ξέρω

μου λέει ακόμα κι όταν ζούσαμε στην ίδια πόλη
ίσως να πήγαινα μία φορά
το μήνα ή και λιγότερο
του λέω ναι, α ναι

την τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου μού λέει
με ρώτησε αν όλα παν’ καλά
και πώς περνώ κι έπειτα
έφυγε στο διπλανό δωμάτιο
να πάρει κάτι να μου δώσει

α του λέω
νιώθοντας πάλι το κρύο
στα χέρια του πατέρα μου την τελευταία φορά
μου λέει και ο πατέρας μου γύρισε
προς την πόρτα και με είδε
να κοιτάω το ρολόι μου και
είπε ξέρεις θα ήθελα να μείνεις
να μιλήσουμε

α ναι του λέω

αλλά αν είσαι απασχολημένος είπε
δε θέλω να αισθάνομαι πως σε κρατάω
εδώ
μόνο και μόνο επειδή είμαι κι εγώ εδώ

δε λέω τίποτα

μου λέει ο πατέρας μού
είπε ίσως
να έχεις πράγματα σημαντικά να κάνεις
ή κάποιον που χρειάζεται να δεις
και δε θα ήθελα να σε καθυστερώ

κοιτάω έξω στο παράθυρο
ο φίλος μου είναι μεγαλύτερος από ότι εγώ
μου λέει είπα στον πατέρα μου πως όντως έτσι είναι
σηκώθηκα και έφυγα
ξες

παρότι δεν είχα κάπου να πάω
ή κάποιον να δω

―Νταμπλγιου Ες Μεργουιν

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

Yesterday

My friend says I was not a good son
you understand
I say yes I understand

he says I did not go
to see my parents very often you know
and I say yes I know

even when I was living in the same city he says
maybe I would go there once
a month or maybe even less
I say oh yes

he says the last time I went to see my father
I say the last time I saw my father

he says the last time I saw my father
he was asking me about my life
how I was making out and he
went into the next room
to get something to give me

oh I say
feeling again the cold
of my fathers hand the last time
he says and my father turned
in the doorway and saw me
look at my wristwatch and he
said you know I would like you to stay
and talk with me

oh yes I say

but if you are busy he said
I don’t want you to feel that you
have to
just because I’m here

I say nothing

he says my father
said maybe
you have important work you are doing
or maybe you should be seeing
somebody I dont want to keep you

I look out the window
my friend is older than I am
he says and I told my father it was so
and I got up and left him then
you know

though there was nowhere I had to go
and nothing I had to do

―W. S. Merwin

*

 

Καρφιά

Σου έδωσα θλίψη να βάλεις στον τοίχο σου
Hμερολόγιο ενός μονάχα χρώματος.
Φορώ ένα σκισμένο μέρος στο μανίκι μου.
Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται.

Ανάμεσα σε μέρος ανύπαρκτο για ‘μένα και ‘σένα
Θα νόμιζες πως θα ‘χα βρει τον τρόπο μέχρι τώρα
Μόνο με λίγη σκέψη.
Κι όμως το ξέρω
Καμιά δικαιολογία δεν έχω να βρίσκομαι εδώ
Περιστρεφόμενος σαν καθρεφτάκι σε κλωστή,
Πέρα απ’ το ότι μετά βίας είναι πιστευτό
Πως όλα συνεχίζουν να αλλάζουν.
Πάντα η απώλεια αφήνει περισσότερες επιλογές
Από το άλλο πράγμα.

Σαν να ‘χα σύστημα
Ανακατεύω ψέματα
Γυρνώντας τα από την άλλη, αν
ήξερα μονό τι έχασα.
Αποκαλύπτω βήματά μου,
Τ’ αγγίζω με το δάχτυλο μέχρι να ανοίξουνε τα μάτια.
Αδύνατον ν’ ανακαλέσουν με τι έμοιαζαν.
Η τελευταία φορά πότε ήταν;
Ήταν σαν ένα φως ή δαχτυλίδι
Ή μια λίμνη φθινοπώρου
Που πνίγει και λάμπει μα
Γίνεται πιο κρύα;
Ίσως να είναι όλα στο μυαλό. Όπως και να ‘χει
Τίποτα δεν μπορεί να μου το φέρει πίσω.

Και είχα δει
Τα χέρια σου να παρασύρονται σαν δέντρα σε πλημμύρα,
Την ίδια ταινία πάλι και πάλι
Μία τόσο παλιά, διαλύοντας την ίδια της αφήγηση
Μέχρι το τέλος αριθμών, και τίποτα
Κενό το τέλος.

Η αστραπή μου έδειξε ουλές του μέλλοντος.

Κοίταξα έναν άνθρωπο τόσο πολύ
Μόνος, σαν κλειδί σε κλειδαριά
Χωρίς να μπορώ να το γυρίσω.

Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται.

Θ’ ανακαλέσουνε τον θερισμό σου οι χειμώνες
Για τον οποίο δεν μπορεί να γίνει τίποτα, κι ο σπόρος
Του λόγου θα απλώσει φτερά
Όταν θα έχεις φύγει.
Όμως ετούτη τη στιγμή
Όταν καρφιά φιλούν τα δάχτυλα αντίο
Κι αιμορραγώ
Την τελευταία μου ελπίδα
Όταν αιμορραγώ τη μόνη ελπίδα που μου δόθηκε ποτέ
Λέγοντας κάτι συμπονετικό ή την αλήθεια
Δεν έχω γλώσσα πια αλλά μία πληγή.

―Νταμπλγιου Ες Μεργουιν

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

 The Νails

I gave you sorrow to hang on your wall
Like a calendar in one color.
I wear a torn place on my sleeve.
It isn’t as simple as that.

Between no place of mine and no place of yours
You’d have thought I’d know the way by now
Just from thinking it over.
Oh I know
I’ve no excuse to be stuck here turning
Like a mirror on a string,
Except it’s hardly credible how
It all keeps changing.
Loss has a wider choice of directions
Than the other thing.

As if I had a system
I shuffle among the lies
Turning them over, if only
I could be sure what I’d lost.
I uncover my footprints, I
Poke them till the eyes open.
They don’t recall what it looked like.
When was I using it last?
Was it like a ring or a light
Or the autumn pond
Which chokes and glitters but
Grows colder?
It could be all in the mind.  Anyway
Nothing seems to bring it back to me.

And I’ve been to see
Your hands as trees borne away on a flood,
The same film over and over,
And an old one at that, shattering its account
To the last of the digits, and nothing
And the blank end.

The lightning has shown me the scars of the future.

I’ve had a long look at someone
Alone like a key in a lock
Without what it takes to turn.

It isn’t as simple as that.

Winter will think back to your lit harvest
For which there is no help, and the seed
Of eloquence will open its wings
When you are gone.
But at this moment
When the nails are kissing the fingers good-bye
And my only
Chance is bleeding from me,
When my one chance is bleeding,
For speaking either truth or comfort
I have no more tongue than a wound.

―W. S. Merwin

 

*

 

Χθες

Ο φίλος μου λέει δεν ήμουν καλό γιος
καταλαβαίνεις
λέω ναι καταλαβαίνω

λέει δεν πήγαινα
να δω τους γονείς μου συχνά
και λέω ναι καταλαβαίνω

ακόμα κι όταν ζούσαμε στην ίδια πόλη λέει
ίσως πήγαινα μόλις μία φορά
τον μήνα ή ίσως και λιγότερο
και λέω ναι

λέει την τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου
ρωτούσε πράγματα για τη ζωή μου
πως τα έβγαζα πέρα και πήγε
στο διπλανό δωμάτιο
να πάρει κάτι να μου δώσει

ω λέω
νιώθοντας ξανά το κρύο
στο χέρι του πατέρα μου την τελευταία φορά

λέει και ο πατέρας μου έκανε στροφή
στην πόρτα και με είδε να
κοιτάω το ρολόι μου και
είπε ξέρεις θα ήθελα να μείνεις
και να μιλήσουμε

ω ναι λέω

αλλά αν έχεις δουλείες είπε
δεν θέλω να αισθανθείς πως
πρέπει να μείνεις
απλά επειδή είμαι εδώ

δεν λέω τίποτα

λέει ο πατέρας μου
είπε ίσως
έχεις σημαντικότερα πράγματα να κάνεις
ή ίσως έχεις να συναντήσεις
κάποιον και δεν θέλω να σε κρατάω

κοιτάω το παράθυρο
ο φίλος μου είναι μεγαλύτερος από εμένα
λέει και είπα στον πατέρα μου πως έτσι είναι
και σηκώθηκα και έφυγε τότε
καταλαβαίνεις

παρότι δεν είχα πουθενά να πάω
παρότι δεν είχα τίποτα να κάνω.

―Νταμπλγιου Ες Μεργουιν

μετάφραση: Sam Albatros

 

……………………………………………

 

Yesterday

My friend says I was not a good son
you understand
I say yes I understand

he says I did not go
to see my parents very often you know
and I say yes I know

even when I was living in the same city he says
maybe I would go there once
a month or maybe even less
I say oh yes

he says the last time I went to see my father
I say the last time I saw my father

he says the last time I saw my father
he was asking me about my life
how I was making out and he
went into the next room
to get something to give me

oh I say
feeling again the cold
of my father’s hand the last time

he says and my father turned
in the doorway and saw me
look at my wristwatch and he
said you know I would like you to stay
and talk with me

oh yes I say

but if you are busy he said
I don’t want you to feel that you
have to
just because I’m here

I say nothing

he says my father
said maybe
you have important work you are doing
or maybe you should be seeing
somebody I don’t want to keep you

I look out the window
my friend is older than I am
he says and I told my father it was so
and I got up and left him then
you know

though there was nowhere I had to go
and nothing I had to do.

―W. S. Merwin